Martens blikt vol trots terug op interlandloopbaan bij Oranje: "Wie kende ons?"

Martens vertelt wat haar het meest raakt: "De beelden met het team. Het is toch dertien jaar lang een soort familie geweest. Je hebt meiden zien gaan en komen. Je bent zelf dertien jaar onderdeel geweest van iets heel moois." De speelster benadrukt dat het een bewuste keuze is geweest: "Het is goed zo. Het is gewoon mooi geweest."

Toen Martens begon aan haar interlandcarrière was het volgens haar een hele andere periode van vrouwenvoetbal. "Wie kende ons? Wie keek er naar ons? Wie ging de wekker zetten? Mijn familie, vriendinnen en een paar mensen die vrouwenvoetbal volgden." Het EK van 2017 bracht hier verandering in. "Alles viel op zijn plek. Dat er zoveel mensen naar de huldiging komen, dan heb je wel wat losgemaakt. Ik denk dat 2017 de start was van het vrouwenvoetbal", aldus de oud-international. "Dat ik daar een grote rol in heb gespeeld, daar ben ik me wel van bewust. Ik vind het moeilijk om alleen over mezelf te praten, want als de rest van het team niet top was dan was ik ook niet top."

Het WK 2022 was daarentegen een grote teleurstelling voor Martens. "Dit was een van de weinige keren dat ik terugdenk nu, dat ik ben weggelopen van iets wat mij normaal meer triggerde. Het is niet dat ik het gevoel had dat ik het team in de steek liet. Absoluut niet, maar het blijft altijd iets lastigs." Bondscoach Andries Jonker bleef Martens steunen en probeerde haar meermaals over te halen terug te komen bij Oranje. "In november zei hij: 'Liek, het wordt nu wel gewoon tijd dat je gaat komen.' Met heel veel belletjes van Andries en de assistent-coach ben ik toen in november gekomen. Daar ben ik ze heel dankbaar voor, dat ze zo voor mij hebben gevochten."